memleket manzaraları

nohut,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, ,,,,,günaşığı ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,karpuz

memleketten döndük ama diyebilirim ki : 'kalbim egede kaldı' amaaan amaaaan!....

geldik gene pc mizin başına konduk. konmayıp naapalım. biz tatilden döndük ama konu komşu daha yenice çıkıyor tatile...

ankara hala sıkıcı anlıyacağınız..

gerçi ayağımızın tozuyla giderayak büyüüük ankara festivaline de yetiştik çok şükür..

gezdik tozduk ayaklarımız şişti...

ama kızlar çok eğlendi hiç eve gitmek istemedi canları ama n'aparsın. her şeyin bir sonu var..

bizim ufaklık melih gökçek bedava top dağıtırken 'bize niye atmıyo' diye epey bi zaman mızıktı ama....

neyse ki çok uzatmadı.

ilerleyen saatlerde karşılaştığımız 'robot adam' Bizim kızları görünce önünde durduğu bir standdan birer muffin verdi büyük kıza reverans, küçüğe de japon selamı yaptı. robot bile kızımın japona benzeyişini farketti.tabii kızım da onu japon selamı ile selamladı..

gez gez bitmiyor şenlik alanı epeeeey bi yorlduk hani..

eve geldiğimde ayaklarım zonkluyordu.

ve buna rağmen bütün alanı gezip-göremedik...

neyse artık seneye inşaallah..

memleketten bahsederken laf gene ankaraya geldi görüyor musunuz yavaş yavaş ankara memleketimiz oluyor anlşılan o ki..

eeeeeeeeeeeee doğduğun yer

değil doyduğun yer diye atalarımız boş laf etmemiş yani bişey biliyorlar da söylüyorlar di mi ama...